همچنین، ۷۷ درصد این افراد تصمیم دارند و برنامه ریزی کرده در طی پنج سال آینده به سوی مراکز داده نرم افزار محور حرکت کنند. اما آیا تمام نیازهای آینده در این فناوری خلاصه می شود و می تواند خلاها و کمبودهای مراکز داده سنتی موجود را برطرف کند و پیش بینی ها و انتظارات را برآورده سازد؟
تعریف مراکز داده نرم افزار محور
در چند سال اخیر، درباره مرکز داده نرم افزار محور زیاد صحبت شده است. اما برای افرادی که هنوز تعریف درست SDDC را نمی دانند یا نیاز به یادآوری و آشنایی بیشتر دارند، ابتدا سعی می کنیم تعریفی از مراکز داده نرم افزار محور ارائه دهیم و بعد به سراغ دلایل حرکت به سوی این نوع مراکز داده مدرن برویم. مراکز داده نرم افزار محور را میتوان این گونه تعریف کرد: استفاده از نرم افزار برای کنترل سخت افزار خام – بدون نصب سیستم عامل و نرم افزار با این قابلیت که بتوان خدمات را فعال یا غیرفعال کرد و منابع را طوری گسترش یا کاهش داد که سطح کیفی خدمات تضمین شود. این ساز و کارها با جداسازی لایه سخت افزار و فراهم کردن سرویس های محاسباتی بر اساس منابع مجازی برای برنامه های کاربردی رخ میدهد. در مراکز داده سنتی، تجهیزات شبکه، مجازی سازی، ذخیره سازی و محاسباتی در یک لایه و به هم پیوسته هستند، اما در مراکز داده نرم افزار محور سعی می شود هر یک از بخش های شبکه سازی ذخیره سازی، محاسبات و مجازی سازی در لایه های مجزایی تعریف شوند تا هر یک مستقلا قابل تغییر، اصلاح، توسعه و جایگزینی باشند. در پایین ترین لایه مرکز داده، سخت افزار فیزیکی شامل سرورها، تجهیزات شبکه و برخی تجهیزات ذخیره سازی قرار می گیرند. در لایه دوم شاهد انباره ها و منابع سخت افزاری و ذخیره سازی اطلاعات هستیم. در لایه سوم و بالاتر از دو لایه قبلی تجهیزات مجازی سازی مانند ماشین های مجازی تعریف می شوند و سیستم عامل و برنامه های کاربردی لایه های بعدی را تشکیل می دهند. (شکل ۱) با این معماری، زیرساخت مراکز داده با نرم افزار کنترل می شود و می توان روشن یا خاموش شدن یا کنترل رفتار سیستمها را مجزا از یکدیگر برنامه پذیر کرد. در نظر بگیرید یک برنامه کاربردی با مأموریت حیاتی که نسبت به زیرساخت بالادست به شمار می آید، در صورت وقوع یک حادثه به عیب یابی سریع نیاز دارد. چشم انداز کلی در مراکز داده نرم افزار محور این است که میتوان بر سطوح تحتانی مرکز داده، مدیریت و نظارت کلی داشت. همچنین توانایی شناسایی سریع، تشخیص و ارتباط، ایزوله سازی و رفع عیب وجود دارد.
چرا مراکز داده نرم افزار محور؟
شاید در نگاه اول باورداشته باشیم SDDC آینده مرکز داده است، اما مدیران کسب و کارها باید دلایل منطقی و تجاری برای این انتخاب داشته باشند، بدانند رویکرد جدید چه ارزش افزوده و مزایایی برایشان به ارمغان می آورد، در ازای به خدمت گرفتنش چقدر باید هزینه کنند و پس از آن هزینه های نگهداری، تعمیر و توسعه سیستم چگونه خواهد بود. آیا با SDDC می توانند کسب و کاری چابک و انعطاف پذیر، اما در عین حال مقیاس پذیر داشته باشند؟ می توانند خدمات جدید مبتنی بر تحویل محتوا به مشتریان ارائه کنند؟ آیا وابسته به یک برند و راهکار می شوند یا اینکه می توانند تجهیزات چندین برند و راهکار را با یکدیگر ترکیب و یکپارچه سازی کنند؟ دامنه تغییرات مرکز داده سنتی موجود چه اندازه خواهد بود؟ می توانند مرکز داده ای کاملا سفارشی منطبق با کسب و کارشان استقرار دهند و در آینده نیز برحسب نیازهای جدید، تغییرات لازم را خودشان اعمال کنند؟
شکل (1)
مرکز داده جدید چه اندازه خودکار و قابل اعتماد است؟ همه این سوال ها را باید کارشناسان مرکز داده پاسخ دهند تا بتوان یک استراتژی حرکت از مراکز داده سنتی به سوی مراکز داده نرم افزار محور ترسیم کرد. در ادامه قصد داریم به صورت خلاصه برخی از دلایل و انتظارات مرکز داده نرم افزار محور را بیان کنیم.
Edge
در لبه در نظرسنجی ها مشخص شده است بیش از ۸۱ درصد کاربران مراکز داده انتظار دارند SDDC بتواند ظرفیت های جدید در لبه شبکه ها برای مشتریان به وجود آورد. هر روز هزاران دستگاه جدید به اینترنت متصل می شوند که می خواهند ویدیو استریم کنند یا به حجم اطلاعات روی اینترنت بیفزایند؛ بنابراین مراکز داده نرم افزار محور باید بتوانند خدمات و انعطاف پذیری جدیدی برای مشتریان و کاربران به ارمغان آورند. برای کسب و کارها بسیار مهم و حیاتی است بتوانند محتوا را به شکل بهتری به دست مشتری برسانند و خدمات مبتنی بر درخواست ارائه دهند. چون مراکز داده جدید با نرم افزار کنترل می شوند، کسب و کارها می توانند برنامه های کاربردی و API سفارشی خودشان را نصب و استفاده کنند.
آگاه به چندسایتی
مرکز داده نرم افزار محور باید بتواند چندین سایت و شعبه منفک از یکدیگر را مدیریت کند. در نظرسنجی انجام شده، بیش از ۵۶ درصد افراد عنوان کرده اند که انتظار دارند SDDC بتواند چندین مرکز داده مجزا از هم را کنترل و مدیریت کند. بسیاری از این افراد اعتقاد دارند SDDC می تواند بیش از پنج مرکز داده را مدیریت کند. همچنین، انتظار دارند SDDC نسبت به مکان فیزیکی مراکز داده و سایت ها آگاه مند باشند؛ به این معنی که بداند مرکز داده شماره یک در شهر تهران، مرکز داده شماره دو در اصفهان و مرکز داده شماره سه در تبریز است. فاصله هر یک از اینها با هم و نوع ارتباطات، شبکه و ترافیک کاری را بشناسد و تحلیل کند. همچنین در مواقع بحرانی یا پر ترافیک بداند به کدام یک متصل شود. کنترل و مدیریت مرکزی چند مرکز داده مجزا از هم، یکی از چالش های بزرگ سازمانها است که انتظار میرود با SDDC حل شود.
آگاه به ذخیره سازی
نزدیک به ۹۰ درصد پاسخ دهندگان به نظرسنجی، نشان دادند که از ذخیره سازی مبتنی بر فناوری های ابری برای (lass (infrastructure-as-a-service استفاده میکنند. اما این افراد انتظار دارند با ورود مراکز داده نرم افزار محور، فناوری های ابری با مرکز داده بهتر عجین و ترکیب شوند و ظرفیت های بیشتری در ذخیره سازی ابری به وجود بیاید. در واقع، فناوری های ابری قدمتی چندین ساله دارند، اما به نظر می رسد هنوز به خوبی در سازمانها و کسب و کارها به کار گرفته نشده اند و نمی توانند عاملی رانشی در بازار برای شرکتها باشند.
شاید SDDC بتواند با استفاده از سیستم های همگرا و ایجاد ظرفیت های جدید در لبه شبکه ها، راه حل های ذخیره سازی ابری سازگارتری با بازار عرضه کند.
Big Data
Big Data بخشی از هوشمندی بیشتر مراکز داده نرم افزار محور است. هر زمانی مراکز داده را از نظر جغرافیایی از یکدیگر جدا کنید و فاصله بیندازید، با تأخیر رو به رو خواهید شد که بسیار ناگوار و مایوس کننده است. اما بازارهای کنونی به هوشمندی و چابکی بیشتر نیاز دارند و اطلاعات باید در محل و لبه در اختیار کسب و کارها باشد. شعبه اصفهان به اطلاعات آنی مربوط به همان منطقه و شعبه تبریز به اطلاعات آنی همان منطقه نیاز دارد و البته اطلاعات باید به صورت محلی و در همان مراکز داده ذخیره شوند. در اینجا، SDDC می تواند نجات بخش باشد و با ایجاد یک مرکز کنترل مرکزی در مرکز داده تهران، هوشمندی و چابکی بیشتر در کسب و کارها و بازار به وجود بیاورد.
*منبع: مجله شبکه