با افزایش این قبیل سوالات و ابهامات، تصمیم گرفتیم که نظرات و عقاید موجود در خصوص این ذخیره سازهای مبتنی بر نرم افزار (SDS)، که نوظهور نیز می باشند را به نگارش درآوریم. هنگامی که با این تکنولوژی جدید آشنا شدیم، اولین سوالی که ذهنمان را درگیر کرد، این بود که آیا SDS واقعاً یک محصول جدید می باشد و یا کمپانی‌ها سعی بر آن دارند که یک تکنولوژی موجود را به گونه ای تغییر شکل دهند که دیگران را مسحور خویش سازند. در واقع ذخیره سازهای مبتنی بر نرم افزار (SDS) یک محصول جدید می‌باشند که با تغییر شکل تکنولوژی‌های سابق به وجود آمده اند. اگر ما بخواهیم برای این گروه از محصولات از تعریف خاصی استفاده کنیم، من فکر می‌کنم که این تعریف باید دربرگیرنده موارد زیر باشد.
از زمانی که نیاز به ذخیره سازی شکل گرفته، برای تعریف و ایجاد ذخیره سازها از نرم افزار بهره برده‌ایم. حتی می‌توانیم برنامه‌ای مانند Volume-Manager را در اصل یک نرم افزار تعریف کننده ذخیره‌ساز به حساب آوریم. همچنین می‌توانیم هر چیزی که مربوط به مجازی‌سازی ذخیره‌سازها باشد را نیز در این زمره به حساب بیاوریم. همانطور که می‌بینیم، اکثر فروشندگان ذخیره سازهای مجازی نیز همین عقیده را دارند و به همین منوال عمل می‌کنند.
البته ناگزیر از تفاوت این محصولات، ولی هر دو نوع ذخیره سازهای مجازی و مبتنی بر نرم افزار، سرویس‌های خود را از سیستم ذخیره ساز جدا نموده و به ذخیره سازها اجازه می‌دهند تا سرویس‌هایشان را در سرتاسر دیسک‌ها و ذخیره سازهای Solid-State عرضه کنند.
من فکر نمی‌کنم که در خصوص این جدایی تاکنون مورد بحث برانگیزی وجود داشته باشد. اگرچه، من صحبت خودم را اینگونه تصحیح می‌کنم که در پاراگراف بالا محصولات به نرم افزارهایشان نیاز دارند تا بر روی ماشین‌های مجازی اختصاصی اجرا شوند. این حقیقت که چون سرویس‌های شما مجازی هستند، به این معنا نیست که دیگر به هیچ تجهیزاتی نیاز ندارید؛ بلکه بدان معناست که شما دیگر به سخت افزار نیاز ندارید، که این در واقع بیانگر یک ذخیره ساز مجازی در بستر مجازی سازی می‌باشد. گفته می شود که تجهیزات ذخیره سازی مورد استفاده در بستر مجازی، می‌توانند عاملی برای بهبود سرویس دستگاه‌های خارجی اختصاصی نیز در نظر گرفته شوند؛ زیرا با توجه به مقیاس زیرساخت مجازی این مسئله سبب هماهنگی هرچه بیشتر، بین کارآیی ذخیره ساز و هزینه‌های مربوطه می‌گردد.
بنابراین می‌توان گفت که یک ذخیره ساز مبتنی بر نرم افزار (SDS) یک سیستم عامل یا Hypervisor می‌باشد و برای اجرای نرم افزارش نیاز به هیچ ماشین مجازی خاصی ندارد. همانطور که در مقاله “ذخیره ساز Hypervisor چیست؟” نیز صحبت شده است، سیستم عامل (OS) یا ارائه دهنده Hypervisor (با بسط آن)، سبب می‌شوند که خصیصه‌هایی همچون Thin Provisioning،Snapshots ، Cloning و Replication به ذخیره ساز نرم افزاری اضافه شود. به هر حال چیزی که از سخت افزار فیزیکی ذخیره سازها انتظار داریم، طراحی قابل اعتماد (Reliable Design) و در دسترس بودن بالا (High Availability) می‌باشد.
برای کارشناسان IT، مواردی که در بالا گفته شد، بیش از یک بحث و گفتگو در خصوص مفاهیم می‌باشد و هر کدام از موارد فوق از جایگاه و ارزش خاص خود برخوردارند. همانطور که دیتاسنترها (Data Center) با شیب تندی در مسیر مجازی سازی در حال حرکت هستند، ذخیره سازهای مبتنی بر نرم افزار و ذخیره سازهای مجازی در بستر مجازی سازی، به عنوان یک متد ایده آل جهت تعیین مقیاس ظرفیت ذخیره سازها و بهبود کارآیی آن در محیط های مجازی در نظر گرفته می‌شوند. ذخیره‌سازهای مجازی شده که بر روی سخت افزارهای اختصاصی و بدون وابستگی به سخت افزار خاص سرویس می‌دهند، مزایای ذخیره سازهای مبتنی بر نرم افزار را در زیرساخت‌های مجازی و غیر مجازی را ارائه می‌دهند.
منبع: