برای مطالعه قسمتهای قبل میتوانید به لینکهای زیر مراجعه نمایید:
عملکرد SSD را تست کنید
همان طور که در مقاله قبل گفته شد SSDها از نظر تاریخچه نوشتن، سطوح عملکرد مختلفی دارند.
SSD دارای صفحات خالی، سرعت بیشتری دارد چون نیازی به انجام Garbage Collection ندارد. اگر این تستها بر روی یک دستگاه کاملا جدید که تمام صفحات آن خالی هستند انجام شود نتایج عملکرد بسیار بهتر خواهند بود. همچنین این که الگوریتم Garbage Collection و مدیریت SSD Controller دقیقا به چه صورتی است، مسالهای است که فقط شرکت سازنده از آن خبر دارد. بنابراین به سختی میتوان بدون انجام تست پیش بینی کرد که یک SSD چگونه عملکردی دارد. همچنین این بدین معنی است که برای تست عملکرد SSD اینکه مقداری دیتا بر روی SSD بنویسیم و سپس آن را تست کنیم کافی نخواهد بود، چون ما هیچ وقت از حالت درونی SSD و این که مجموعا آن SSD چطور کار میکند آگاه نیستیم. در این صورت تمام تاریخچه نوشتن میتواند در عملکرد دستگاه موثر باشد. به این دلیل مهم است که در انجام این تستها تمام SSDها را در یک بار کاری یکسانی قرار دهیم.
Storage Networking Industry Association (SNIA) سازمانی است که استانداردهای مختلفی برای صنعت ذخیره سازی وضع میکند.
یکی از آنها Solid State Storage (SSS) Performance Test Specification (PTS) است. این مشخصات به ما میگوید که تست چطور باید انجام شود تا نتیجه ای دقیق و قابل اطمینان بدست آید. توضیحات گام به گام برای انجام تستهایی مثل تست خواندن و نوشتن تصادفی، خواندن و نوشتن ترتیبی و … ارائه شده است. در بسیاری از تستها به این مشخصات ارجاع داده میشود؛ مثل تستهایی که توسط سازمانهای پیشرو در فناوری اطلاعات انجام میشود مثل Tom’s Hardware. این مشخصات را در اینجا تکرار نمیکنیم، چون برای یک مقاله خیلی طولانی هستند و همچنین قدری پیچیده اند (البته خیلی هم پیچیده نیستند! بنابراین پیشنهاد میکنم نگاهی به آنها بیندازید). در اینجا مراحلی را که برای انجام تست عملکرد SSD باید انجام شود ذکر میکنیم. تمام این مراحل باید برای تمام تستها انجام شود تا آن تست قابل اطمینان و قابل مقایسه باشد.
تخلیه و Preconditioning
قبل از این که یک تست عملکرد انجام شود، SSD باید تخلیه شود. یعنی نزدیکترین وضعیت به حالتی که برای اولین بار از جعبه بیرون آورده شده است. در صورتی که اولین بار است که از SSD استفاده میکنید و دیتایی بر روی آن وجود ندارد نیازی به انجام این مرحله نیست. برای انجام این کار میتوان از نرم افزاری استفاده کرد که چنین دستوری به SSD میفرستد: ATA SECURITY ERASE (به عنوان مثال با استفاده از hdparm روی لینوکس)، SCSI FORMAT UNIT، یا این که از ابزار یا نرم افزار مخصوصی استفاده کنیم که توسط شرکت خاصی ساخته شده باشد.
وقتی SSD تخلیه شد، قبل از تست باید Preconditioning را انجام دهیم. Preconditioning عبارت است از اعمال بار کاری به دستگاه برای این که آن را از حالت استفاده نشده و تازه از جعبه بیرون آمده به حالتی تبدیل کنیم که به استفاده واقعی نزدیکتر است. این مرحله بیشترین زمان را از ما میگیرد چون نیاز است بار کاری چند بار به دستگاه اعمال شود. باید هر بار عملکرد دستگاه را ببینیم و توجه کنیم که هر بار چطور تغییر میکند. این کار را باید آنقدر تکرار کرد که نتایج بدست آمده از آن به پایداری نسبی رسیده و تغییر زیادی در نتایج تستهای مختلف که پشت سر هم انجام میشوند دیده نشود. SNIA الگوی خاصی برای رسیدن به این پایداری تعریف کرده است ولی در حالت کلی اگر این اختلافها خیلی قابل ملاحظه نباشند میتوان گفت نتیجه تست قابل قبول است. معمولا دیسک در یک تست عملکرد سریعتری داشته و در تست بعدی عملکرد کندتری دارد. اگر دستگاه چنین وضعی دارد و این الگو در حال تکرار است، یعنی دستگاه آماده انجام تست است. هر تست Preconditioning را باید بلافاصله بعد از دیگری انجام داد تا دستگاه در این میان فرصتی برای انجام Garbage Collection نداشته باشد که Preconditioning را تحت تاثیر قرار میدهد.
حالت پایدار
SSD بعد از انجام Preconditioning بر روی آن، به حالت پایدار میرسد. همان طور که در پاراگراف قبل گفته شد، دستگاه بعد از اعمال مکرر بار کاری مشخص بر روی آن، نتایج بسیار شبیه به هم در تستهای پشت سر هم دارد. در این مرحله SSD آماده انجام تست عملکرد واقعی است. این تست باید بلافاصله بعد از Preconditioning انجام شود تا دیسک فرصتی برای Garbage Collection نداشته باشد که روی تست تاثیر منفی میگذارد (مگر این که صد در صد مطمئن باشید که آن SSD در آن زمان Garbage Collection پس زمینه انجام نمیدهد). نتایج این مرحله از تست را میتوان به عنوان عملکرد واقعی SSD در نظر گرفت و با استفاده از آن میتوان این SSD را با SSD های دیگر مقایسه کرد.
شما را دعوت میکنیم که منتظر قسمت آخر مقاله باشید.