یک Full backup از تمام فایل‌های یک پارتیشن و یا یک هارد دیسک بوسیله کپی کردن تمام سکتورهای حاوی داده بدست می‌آید. در ایجاد یک Full Backup از یک فایل سیستم ناشناخته و یا آسیب دیده تمام سکتورها چه آنهایی که داده دارند و چه آنهایی که داده ندارند در یک Image File کپی می‌شوند. این ساده‌ترین فرم تهیه بکاپ می‌باشد، البته این روشی است که با کمترین انعطاف پذیری، بیشترین زمان را گرفته و فضای زیادی را نیاز دارد. عموماً Full Backupها بخشی از یک نقشه کلی تهیه بکاپ هستند و فقط یکبار در هفته انجام می‌شوند. گاهی اوقات یک Full Backup بعد از یک تغییر اساسی در داده‌های ذخیره شده بر روی دیسک انجام می‌شود، مانند Upgrade یک سیستم عامل و یا نصب یک نرم افزار. فواصل نسبتاً طولانی بین بکاپ‌ها به این معنی می‌باشد که اگر چیزی خراب شود، حجم بالایی از داده‌ها از دست خواهد رفت.
به همین دلیل است که پیشنهاد می‌شود از داده‌ها در بین Full Backupها نیز بکاپ تهیه شود. بیشتر اطلاعات ذخیره شده بر روی کامپیوتر خیلی آرام تغییر کرده و یا اصلاً تغییری نمی‌کنند. این مسئله شامل برنامه‌های کاربردی، سیستم عامل و حتی داده‌های کاربر نیز می‌شود. عموماً فقط درصد کوچکی از اطلاعات در یک پارتیشن یا دیسک به صورت روزانه و یا حتی هفتگی تغییر می‌کنند. به همین دلیل می‌بایست از داده‌های تغییر کرده در یک روز بکاپ تهیه شود. این مسئله اساس یک استراتژی پیچیده بکاپ گیری می‌باشد.
پیش از آنکه در مورد این ویژگی‌های صحبت کنیم باید با مفاهیم RTO و RPO نیز آشنا شویم.
RTO:
فرض می‌کنیم از سیستم پشتیبانگیری مطمئنی بهره می‌بریم. در این صورت در بازه‌های زمانی معین نسخه‌های پشتیبان اطلاعات خود را در اختیار داریم. پس از وقوع هر گونه حادثه ای نیاز داریم داده‌های خود را بازیابی (Recovery) کنیم. مدت زمانی که بازیابی اطلاعات از نسخه‌ی پشتیبان به طول می‌انجامد را Recovery Time Objective می‌گوییم.
RPO:
با توجه به فرض قبل در صورت از دست رفتن اطلاعات و با بازیابی اطلاعات از روی نسخه‌های پشتیبان به زمان و داده‌های آخرین نسخه‌ی پشتیبان خواهیم رسید و مقداری از اطلاعات را از دست خواهیم داد. به زمانی که پس از بازگشت از بحران به آن برمی‌گردیم Recovery Point Objective گفته می‌شود.
Differential Backup:
قدم بعدی در تکامل استراتژی بکاپ گیری، Differential Backupها می‌باشند. Differential Backup یک روش تهیه بکاپ تجمعی از تمام تغییرات ایجاد شده از زمان آخرین Full Backup می‌باشد. برای مثال قرار است یک Full Backup در روز یکشنبه تهیه شود. در روز دوشنبه نیز فقط از فایل های تغییر کرده نسبت به Full Backup روز یکشنبه بکاپ گرفته خواهد شد، در روز بعد یعنی سه شنبه نیز از فایل‌های تغییر کرده از Full Backup یکشنبه تاکنون، بکاپ گرفته می‌شود؛ و این روال همین طور تا زمان Full Backup بعدی ادامه خواهد یافت. Differential Backupها نسبت به Full Backupها سریعتر هستند؛ زیرا از حجم کمتری داده بکاپ می‌گیرند. مزیت این روش بکاپ گیری این است که زمان بازیابی آن سریعتر بوده و همچنین برای بازیابی فایل‌ها فقط به آخرین Full Backup و Differential Backup نیاز دارد. اما ایراد این روش، این است که برای هر روز سپری شده بعد از آخرین Full Backup، حجم داده بیشتری برای بکاپ گرفتن وجود خواهد داشت، به خصوص اگر بخش قابل توجهی از داده‌ها تغییر کرده باشد.
Incremental Backup:
ابتدایی‌ترین شکل Incremental Backup از شناسایی، رکورد و در نتیجه حفظ آن فایل‌هایی که از آخرین بکاپ گرفته شده، تغییر کرده‌اند تشکیل شده است. تا زمانی که تغییرات عموماً کم هستند، Incremental Backupها کوچکتر و البته سریعتر نسبت به Full Backupها خواهند بود. برای مثال پس از یک Full Backup در روز جمعه، بکاپ روز دوشنبه فقط آن فایل‌هایی را که از جمعه تا اکنون تغییر کرده اند شامل خواهد شد. اکنون بکاپ روز سه‌شنبه نیز فقط آن فایل‌هایی را که از روز دوشنبه تغییر کرده‌اند شامل خواهد شد (خواه آخرین بکاپ Full و یا Incremental بوده باشد)، و این روال تا Full Backup بعدی ادامه خواهد یافت. مشخصه یک Incremental Backup این است که در زمان‌های کوتاه‌تری بین بکاپ‌ها اجرا شده، و هر مرتبه از داده‌های کمتری بکاپ گرفته می‌شود. البته بازیابی داده‌ها از آنجایی که تمام Incremental Backupها به همراه آخرین Full Backup باید بازیابی شوند به طور طبیعی کندتر خواهد بود. همچنین اگر یکی از این Incremental Backupها دچار مشکل شود بازیابی فایل‌ها ناتمام خواهد ماند.