در PCهای معمولی، پردازش هر نرم افزار و برنامه، نیاز به منابع و سورس های سخت افزاری مانند Power ،RAM ،Hard Disk و … دارد، این مساله در رایانش ابری مجازی سازی دسکتاپ به این صورت نیست. به طور خاص در زیرساخت مجازی سازی دسکتاپ (VDI) به جای تغییر بخشی از سیستم عامل ها و نرم افزارهای پردازشی، وظایف به سمت سرور مرکزی تغییر می کند. در نتیجه نیازی به پردازش های قوی از سمت CPU و RAM کاربران نیست. با این تفاسیر در اینجا به جای PC می توان از زیروکلاینت استفاده کرد که در واقع نقش یک Dumb Terminal را دارد.
زیروکلاینت ها به کلی با تین کلاینت و PCها متفاوت هستند. در زیروکلاینت ها خبری از CPU ،RAM ،Storage و حتی Software و OS نیست. زیروکلاینت صرفاً یک دستگاه برای اتصال به کیبورد و موس و نمایشگر و USB و لوازم جانبی شبکه LAN و در نهایت Windows در مجازی سازی دسکتاپ هست.
امروزه با توجه به الزام محاسبات اندک، هرPC باید قادر به کار کردن در فضای مجازی سازی دسکتاپ باشد و این امر با جایگزین کردن تین کلاینت بدون نیاز به اصلاح سخت افزار ویژه و تغییرات خاصی امکان پذیر است.
تین کلاینت ها از یک نرم افزار Local که معمولاً Windows Embedded CE و یا یکی دیگر از سیستم عامل های ساده هست، برای راه اندازی اولیه و متصل شدن به سرور استفاده می کنند. این دستگاه ها می توانند با توجه به نیازهای موجود تنظیمات مخصوصی داشته باشند.
کارایی تین کلاینت ها متغیر است و استفاده از آنها بستگی به نوع نیاز مشتریان دارد. شرکت های ارائه دهنده راه حل های مجازی سازی دسکتاپ ممکن است از PCهای فعلی سازمان در این پروژه ها استفاده کنند، ولی هدف نهایی، استفاده از تین کلاینت و زیروکلاینت برای بهینه کردن کارایی، سرعت، امنیت و کاهش هزینه ها در بلند مدت می باشد.