Tiered Storage یک روش برای اختصاص دادن دسته‌های مختلفی از داده‌ها به انواع مختلف Mediaهای ذخیره‌سازی است تا هزینه‌های کلی ذخیره‌سازی را کاهش دهد و عملکرد و در دسترس بودن برنامه‌های کاربردی مهم را بهبود بخشد. معماری Tiered Storage داده‌ها را بر اساس ارزش کسب‌وکاری‌شان به صورت سلسله مراتبی و با داده هایی که بر اساس تعداد دفعات دسترسی کاربران و برنامه‌ها رتبه بندی می‌شوند، طبقه‌بندی می‌کند. سپس داده‌ها به Tiers مختلف ذخیره‌سازی اختصاص داده می‌شوند که توسط عملکرد، در دسترس بودن و هزینه‌های Media تعریف می‌شوند. به طور کلی، مهم‌ترین داده‌ها از سریع‌ترین Media ذخیره‌سازی که معمولا گران‌ترین است، ارائه می‌شود. در یک پیکربندی ابتدایی، داده‌های حیاتی ممکن است به یک Tier با عملکرد بالا که شامل درایوهای حالت جامد SSDs و ماژول‌های حافظه Intel Optane است، اختصاص یابند، در حالی که داده‌های کمتر مهم به Tier دومی که تنها از درایوهای دیسک سخت HDDs تشکیل شده است، نوشته می‌شوند. سپس یک Tier سوم ممکن است برای آرشیو کردن داده‌هایی که نیاز به نگهداری نامحدود دارند با داده‌های ذخیره شده در Tape Drive یا پلتفرم ذخیره سازی ابری استفاده کرد.
Tiered Storage چگونه کار می‌کند؟
یکی از بزرگترین چالش‌هایی که یک سیستم ذخیره‌سازی داده‌های آرایه‌ای ارائه می‌دهد، نیاز به شناسایی و طبقه‌بندی داده‌ها برای تعیین اینکه کدام tier ذخیره‌سازی برای هر دسته از داده‌ها مناسب است، طبقه بندی مجدد داده‌ها به طور معمول با افزایش طول عمر داده چالش دیگری است که در این نوع سیستم وجود دارد. یک سیستم ذخیره‌سازی در سطح Two-Tiered انتخاب محدودی ارائه می‌دهد. سطح عملکرد ذخیره‌سازی عامل تعیین‌کننده خواهد بود که تمام داده‌ها را به دو دسته‌ی بزرگ تقسیم کند، و هر چیزی که نتواند به Tier 2 منتقل شود باید بر اساس سطوح عملکرد مورد نیاز در Tier 1 که گران‌تر است، ذخیره شود. به همین دلیل است که یک سیستم ذخیره‌سازی Three-Tiered معمولاً کارآمدتر است. مدیران می‌توانند تصمیم بگیرند داده‌ها را فقط زمانی در گران‌ترین سطح ذخیره کنند که نیاز به عملکرد بالا داشته باشند. در واقع، به طور کلی داشتن Tiers ذخیره‌سازی بیشتر به معنای ذخیره‌سازی داده‌های کارآمدتر بر اساس عملکرد است.
طبقه‌بندی‌های داده برای Tiered Storageچیست؟
طبقه‌بندی‌های داده Tiered Storage عبارتند از:
Mission Critical Data (داده‌های حیاتی):
این داده‌ها باید همیشه در بالاترین سطح ذخیره شوند زیرا از برنامه‌های کاربردی با سرعت بالا پشتیبانی می‌کنند. عدم توانایی دسترسی به این نوع داده‌های حیاتی به معنای عملکرد ضعیف، از دست دادن کسب و کار، تأخیر و سایر مشکلاتی است که به طور منفی بر سودآوری تأثیر می‌گذارد.
Hot Data:
این طبقه داده پیوسته مورد استفاده قرار می‌گیرد، بنابراین نیاز به سطح نسبتاً بالایی از Tiered Storage دارد. داده‌هایی مانند ERP یا CRM یا هر چیزی که عملیات روزمره سازمان به آن وابسته است. در این لایه عملکرد بسیار مهم است.
Warm Data:
داده‌هایی هستند که به طور منظم مورد دسترسی قرار نمی‌گیرند، اما هنوز برای عملکرد صحیح برخی از برنامه‌های سازمان ضروری هستند. Warm data باید در سطحی از ذخیره‌سازی قرار گیرند که هزینه آن مقرون به صرفه باشد، اما عملکرد آن نیز تا حد مشخصی حفظ شود.
Cold Data:
داده‌هایی هستند که دیگر مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، اما هنوز باید حفظ شوند. این داده‌ها معمولاً به دلیل مقررات یا احتمال استفاده در آینده نگهداری می‌شوند. ذخیره‌سازی Cold Data باید مقرون‌به‌صرفه باشد، حتی اگر دسترسی به آنها کند باشد.
سطوح ذخیره سازی مرکز داده (Data Center Storage Tiers) چیست؟
ذخیره‌سازی داده‌های Tier 1:
برای داده‌هایی طراحی شده است که بسیار حساس به زمان، فرار و در کمترین زمان ممکن باید به سرعت به آنها دسترسی پیدا کرد. به عنوان مثال، در محیط معاملات سهام، جایی که مقادیر زیادی پول می‌تواند در یک لحظه از دست برود، فقط سریع‌ترین ذخیره‌سازی Tier 1 کار خواهد کرد. بنابراین، صرف نظر از بازدهی کلی ذخیره‌سازی، در سطح Tier 1، مدیای ذخیره‌سازی معمولاً بسیار سریع است.
ذخیره‌سازی داده‌های Tier 2:
معمولاً Tier 2برای ذخیره‌سازی داده‌های پشتیبانی معاملاتی برای سیستم‌های مشتری مانند برنامه‌های کاربردی با عملکرد بالا که فقط تأخیرهای بسیار کوتاه قابل قبول هستند، استفاده می‌شود. در واقع یک پله پایین‌تر از Tier 1 محسوب می‌شود و می‌توان گفت راه‌حل ذخیره‌سازی Tier 2 معمولاً از یک سیستم ذخیره‌سازی مقرون به صرفه‌تر استفاده می‌کند.
ذخیره‌سازی داده‌های Tier 3:
ذخیره‌سازی Tier 3 برای Hot Data مانند داده‌های ERP و CRM استفاده می‌شود که کاربران باید به طور مکرر و بدون تأخیر زیاد به آنها دسترسی داشته باشند. در مقایسه با Tier 1 و Tier 2، این معمولاً به معنای هارد دیسک‌های با عملکرد متوسط تا بالا، ظرفیت بالا با هزینه کم برای هر گیگابایت ذخیره شده و داده‌های بسیار است.
ذخیره‌سازی داده‌های Tier 4:
برای Hot Data مورد استفاده قرار می‌گیرند. این داده‌ها به ندرت مورد دسترسی قرار می‌گیرند اما همچنان باید به سرعت قابل بازیابی باشند. الزامات معمول ذخیره‌سازی Tier 4 شامل ظرفیت بسیار زیاد و مقرون به صرفه می‌باشد، بنابراین ذخیره‌سازی هارد دیسک با ظرفیت بالا و عملکرد نسبتاً پایین، مانند درایوهای SATA به جای دیسک‌های SAS، یک راه حل رایج‌تر است.
ذخیره‌سازی داده‌های Tier 5:
برای آرشیو کردن Cold Data برای آینده است. از آنجایی که زمان کافی برای بازیابی این نوع داده وجود دارد و هزینه عامل غالب است، سطوح ذخیره‌سازی ابر، رسانه‌های نوری یا Tape Storage گزینه‌های مناسبی هستند.
مزایای Storage Tiers
مزایای Storage Tiers شامل موارد زیر است:
1. کاهش هزینه‌های ذخیره‌سازی:
ذخیره‌سازی Tiered به شرکت‌ها اجازه می‌دهد هر طبقه داده را بر اساس حداقل عملکردی که نیاز دارد و کمترین هزینه ذخیره‌سازی که می‌تواند آن نیازها را برآورده کند، ذخیره کنند. این کار به نوبه خود مشکل پرداخت هزینه ذخیره‌سازی با عملکرد بالا را برطرف می‌کند.
2. افزایش کارآیی ذخیره‌سازی:
سیستم‌های ذخیره‌سازی دیسک با عملکرد بالا اغلب ناکارآمد هستند. سیستم‌های ذخیره‌سازی Tiered داده‌های کم اهمیت‌تر را به لایه‌های پایین‌تر منتقل می‌کنند، که تقاضا را برای ذخیره‌سازی کوتاه‌مدت و RAID کاهش می‌دهد و کارایی ذخیره‌سازی را بهبود می‌بخشد.
3. تجهیزات ذخیره‌سازی با قابلیت استفاده مجدد:
تجهیزاتی که عملکرد کافی برای Tier 1 ندارند، همچنان می‌توانند در یک سیستم ذخیره‌سازی Tiered مورد استفاده قرار گیرند.
4. بهبود بازیابی پس از فاجعه:
زیرساخت‌های ذخیره‌سازی Tiered می‌توانند هزینه‌های مرتبط با دستیابی به هدف زمان بازیابی صفر (RTO) و هدف نقطه بازیابی (RPO) را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. این کار با کاهش مقدار داده‌ای که سیستم بازیابی از فجایع (DR) باید در طول یک فاجعه بازیابی کند، انجام می‌شود. RTO و RPO از مهم‌ترین پارامترهای یک برنامه محافظت از داده‌ها یا بازیابی از فجایع هستند. زیرا طبقه‌بندی صحیح داده‌ها اطمینان حاصل می‌کند که داده‌ها همیشه در بهترین مکان ممکن برای بازیابی قرار دارند.